Τὰ δῶρα τῶν Τριῶν Μάγων.!!!!!!

Ἀνεκτίμητο κειμήλιο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Παύλου

«Καὶ ἐλθόντες εἰς τὴν οἰκίαν εἶδον τὸ παιδίον μετὰ Μαρίας τῆς μητρὸς αὐτοῦ, καὶ πεσόντες προσεκύνησαν αὐτῶ, καὶ ἀνοίξαντες τοὺς θησαυροὺς αὐτῶν προσήνεγκαν αὐτῶ δῶρα, χρυσὸν καὶ λίβανον καὶ σμύρναν» (Μάτθ.β' 11).

Μεταξὺ τῶν ποικίλων θησαυρῶν καὶ πολυτίμων κειμηλίων ποὺ μὲ πολλὴ εὐλάβεια φυλάσσονται στὴν Ἱερὰ Μονή του Ἁγίου Παύλου στὸ Ἅγιον Ὅρος,

χωρὶς ἀμφιβολία τὴν πρώτη θέσι καταλαμβάνουν τὰ Τίμια Δῶρα ποὺ προσέφεραν οἱ τρεῖς ἐξ Ἀνατολῶν Μάγοι στὸν ὡς Βρέφος ἐνανθρωπήσαντα Κύριο.

Τὰ Δῶρα αὐτὰ ὡς γνωστὸν εἶναι χρυσός, λίβανος1 καὶ σμύρνα2. Ὁ χρυσὸς βρίσκεται ὑπὸ τὴν μορφὴν εἰκοσιοκτῶ ἐπιμελῶς σκαλισμένων ἐπιπέδων πλακιδίων, ποικίλων σχημάτων (παραλληλογράμμων, τραπεζοειδῶν, πολυγώνων κτλ.) καὶ διαστάσεων περίπου 5 ἐκ. x 7 ἐκ.

Κάθε πλακίδιο ἔχει διαφορετικὸ σχέδιο πολύπλοκης καλλιτεχνικῆς μικροεπεξεργασίας.
Ὁ λίβανος καὶ ἡ σμύρνα διατηροῦνται ὡς μεῖγμα ὑπὸ τὴν μορφὴ ἐξηνταδύο περίπου σφαιρικῶν χανδρῶν μεγέθους μικρῆς ἐλιᾶς.

Ἐπειδὴ κυρίως ἡ πνευματικὴ ἀλλὰ καὶ ἡ ὑλική, ἱστορικὴ καὶ ἀρχαιολογικὴ ἀξία τῶν Τιμίων Δώρων εἶναι ἀνυπολόγιστη, φυλάσσονται μὲ ἰδιαίτερη ἐπιμέλεια στὸ θησαυροφυλάκιο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Παύλου.
Γιὰ λόγους ἀσφαλείας εἶναι κατανεμημένα σὲ διάφορες λειψανοθῆκες, μόνο μέρος δὲ αὐτῶν ἐκτίθεται εἰς προσκύνησιν τῶν ἐπισκεπτῶν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ἢ μεταφέρεται πρὸς ἁγιασμὸν ἐκτὸς Ἁγίου Ὅρους στὶς κατὰ τόπους...
Ἱερὲς Μητροπόλεις.
Γράφει ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς γιὰ τὴν Παναγία ὅτι «διετήρει πάντα τὰ ρήματα ταῦτα ἐν τὴ καρδία αὐτῆς» (Λούκ. β' 19, 51). Πιστεύεται δὲ ἀπὸ τοὺς θεολόγους ἑρμηνευτὲς ὅτι ἕνα μεγάλο μέρος ἀπὸ αὐτὰ τὰ «ρήματα», τὰ λόγια καὶ τὰ γεγονότα δηλαδὴ τῆς ζωῆς τοῦ Κυρίου, ἡ Θεοτόκος τὰ ἐκμυστηρεύθηκε στὸν Ἅγιο Ἀπόστολο Λουκᾶ ὁ ὁποῖος καὶ τὰ συμπεριέλαβε στὸ Εὐαγγέλιό του.

Δὲν χωρεῖ καμμιὰ ἀμφιβολία ὅτι παράλληλα μὲ τὰ ἅγια «ρήματα» τοῦ Κύριου, ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος «διετήρει» καὶ ὅ,τι ἄλλο σχετικὸ μὲ τὴν ἐπίγεια ζωὴ τοῦ Κυρίου, καὶ φυσικά, καὶ τὰ Τίμια Δῶρα.

Σύμφωνα μὲ τὴν ἱστορικοθρησκευτικὴ μᾶς παράδοση, πρὸ τῆς Κοιμήσεώς της ἡ Παναγία Μητέρα τοῦ Κυρίου τὰ παρέδωσε μαζὶ μὲ τὰ Ἅγια Σπάργανα τοῦ Χριστοῦ, τὴν Τιμία Ἐσθήτα καὶ τὴν Ἁγία Ζώνη της στὴν Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων ὅπου καὶ παρέμειναν μέχρι τὸ ἔτος 400 μ.Χ. περίπου. Κατὰ τὸ ἔτος τοῦτο ὁ αὐτοκράτωρ Ἀρκάδιος τὰ μετέφερε στὴν Κωνσταντινούπολι πρὸς ἁγιασμὸν τοῦ λαοῦ καὶ προστασία καὶ προβολὴ τῆς Βασιλευούσης. Ἐκεῖ παρέμειναν μέχρι καὶ τῆς ἁλώσεως τῆς πόλεως ἀπὸ τοὺς Φράγκους τὸ ἔτος 1204 μ.Χ.

Στὴ συνέχεια μεταφέρθηκαν γιὰ λόγους ἀσφαλείας μαζὶ μὲ ἄλλα ἱερὰ κειμήλια στὴ Νίκαια τῆς Βιθυνίας, προσωρινὴ πρωτεύουσα τοῦ Βυζαντίου, ὅπου καὶ παρέμειναν γιὰ ἑξήντα περίπου χρόνια. Μὲ τὴν ὑποχώρησι τῶν Σταυροφόρων ἐπὶ αὐτοκράτορος Μιχαὴλ Παλαιολόγου ἐπεστράφησαν στὴν Κωνσταντινούπολι μέχρι τῆς ὑποδουλώσεώς της στοὺς Τούρκους τὸ 1453 μ.Χ.

Μετὰ τὴν Ἅλωσι ἡ εὐλαβεστάτη Μάρω, χριστιανὴ σύζυγος τοῦ σουλτάνου Μουρὰτ Β' (1421-1451) καὶ μητρυιὰ τοῦ Μωάμεθ Β' τοῦ Πορθητοῦ, τὰ μετέφερε αὐτοπροσώπως στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Παύλου στὸ Ἅγιον Ὅρος.

Ἡ Μονὴ αὐτὴ τῆς ἦταν γνωστὴ καθόσον ὁ πατέρας τῆς Γεώργιος Βράγκοβιτς, δεσπότης τῆς Σερβίας, ἔκτισε τὸ καθολικό της εἰς τιμὴν τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου.

Κατὰ τὴν ἁγιορείτικη παράδοσι, καθὼς ἡ Μάρω ἀνήρχετο ἀπὸ τὸν ἀρσανὰ (λιμάνι) στὴν Μονή, ἡ Κυρία Θεοτόκος τὴν ἐμπόδισε μὲ ὑπερφυσικὸ τρόπο νὰ πλησίαση στὴ Μονὴ καὶ ἔτσι νὰ παραβίαση τὸ ἄβατόν του Ἁγίου Ὅρους.

Αὐτὴ ὑπήκουσε καὶ παρέδωσε ταπεινὰ τὰ Τίμια Δῶρα στοὺς εὐλαβεῖς μοναχοὺς καὶ πατέρες, οἱ ὁποῖοι καὶ ἔστησαν στὸ σημεῖο ἐκεῖνο τῆς θεομητορικῆς παρουσίας ἕνα Σταυρὸ ποὺ σώζεται μέχρι σήμερα καὶ λέγεται «Σταυρὸς τῆς Βασιλίσσης».
Τὸ σουλτανικὸ ἔγγραφο μὲ τὶς σχετικὲς πληροφορίες παραδόσεως τῶν Τιμίων Δώρων φυλάσσεται στὸ ἀρχεῖο τῆς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Παύλου.

Ἡ αὐθεντικότητα τῶν Τιμίων Δώρων στηρίζεται κατὰ ἕνα μέρος στὴν προφορικὴ παράδοσι καὶ κατὰ τὸ ὑπόλοιπο στὴν ἱστορία.
Ἐκεῖνο ὅμως ποὺ ἀκράδαντα βεβαιώνει τὴν αὐθεντικότητα τῶν Τιμίων Δώρων εἶναι ἡ ἄρρητη εὐωδιὰ ποὺ ὠρισμένα ἀπ' αὐτὰ ἀδιαλείπτως καὶ ὠρισμένα κατὰ καιροὺς ἀναδίδουν καὶ ἡ πλούσια ἰαματικὴ καὶ θαυματουργικὴ χάρις ποὺ μέχρι τὶς μέρες μᾶς ἀναβλύζουν.!!!!!!!!!!!

Ἡ σαρκωμένη Ἐλπίδα μας.!!!!!!!!!!

Σήμερα, κατά τήν εὐλογημένη αὐτήν ἡμέρα τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, καλούμεθα ὅλοι νά ἐνσκήψουμε καί νά παρατηρήσουμε τό μέγα μυστήριον τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ!
Καί μόνον ἡ ἐλάχιστη, νοητική ἐξέτασις αὐτοῦ τοῦ γεγονότος προκαλεῖ ἴλιγγο καί στόν πλέον ὀξυδερκῆ ἤ φιλοσοφικό νοῦν.

Ὅμως, ἐάν ἀκολουθήσουμε τίς διηγήσεις τῶν ἱερῶν Εὐαγγελιστῶν ἡ ὑψηλοφροσύνη τῆς νοήσεως παραμερίζεται καί ἡ καρδία τοῦ ἀνθρώπου βρίσκει ἀνάπαυσιν καί ἠρεμίαν.

Βλέπουμε ποιά ἐπέλεξε ὁ Θεός γιά μητέρα Του, τήν ταπεινή Κόρη τῆς Ναζαρέτ! Ποιόν τρόπο καί ποιά ἄνεση γι’ αὐτήν τήν μοναδικήν καί ὕψιστην στιγμήν, τήν συντροφιά τῆς ἐρημίας καί τῆς ἀλόγου κτίσεως!
Ποίους ὡς πρώτους προσκεκλημένους, τούς ἁπλοϊκούς ποιμένες! Καί τοῦτο τό ἀπαράμιλλον ὕψος τῆς ταπεινοφροσύνης εἶναι μόνον ἡ ἀρχή.
Στέκουμε ἐνεοί καί θαυμάζουμε. Μᾶλλον ὄχι τόσο γιά τό μυστήριον τῆς ἐναθρωπήσεως, ἀφοῦ εἴμαστε τόσο φτωχοί καί πεπερασμένοι πού εἶναι ἀδύνατον νά πλησιάσουμε ἔστω καί ἀκροθιγῶς τό θαῦμα τοῦτο δίχως νά καταφλεχθοῦμε,

ἀλλά πρωτίστως θαυμάζουμε- καί αὐτό καλούμεθα νά μελετήσουμε καί νά μιμηθοῦμε- τό ἀπέραντο ὕψος τῆς ταπεινώσεως καί τό ἄπειρον καί χαῶδες πλάτος τῆς ἀγάπης!

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι κατά τήν παροῦσαν ἱστορικήν φάσιν εἶναι πονεμένοι, καταφρονεμένοι, χτυπημένοι μέ ποικίλους τρόπους ἀπό τήν ἀδικία τῆς ζωῆς. Ἡ ἀπελπισία...
κυριαρχεῖ- καί ὄχι ἀδικαιολόγητα- στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων.

Ὡς ἀπάντησιν καί ὡς ἀντιστάθμισμα σ’ αὐτήν τήν κατάστασιν διαλαλοῦμεν καί βροντοφωνάζουμε: Ἡ Ἐλπίδα ζεῖ! Ἡ Ἐλπίδα ἔλαβε σάρκα καί ὀστά καί ἔγινε ἄνθρωπος γιά ἐμᾶς, γιά τόν καθένα ξεχωριστῶς καί προσωπικῶς!

Ἄς μήν παραμένουμε, ἀδελφοί μου, πλέον σφιχταγκαλιασμένοι μέ τήν ἀπελπισία μας. Ἄς ἀνοίξουμε τίς πύλες τῆς καρδίας μας στόν νεογέννητον Χριστόν μας ὥστε νά μᾶς γεμίσει Φῶς καί Ἐλπίδα ἀληθινή καί ἀκαταίσχυντη!

Μέ θερμότατες ἑόρτιες εὐχές καί
πολλήν ἐκ τῆς ἀγάπης τοῦ δι’ ἡμᾶς νηπιάσαντος Θεοῦ,
ὁ Καθηγούμενος του Ἱ. Ησυχαστηρίου Παντοκράτορος
Ἀρχιμ. Κύριλλος
καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί.

«Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία»!!!

Τά Χριστούγεννα ἔχουν πάνω τους τήν γλύκα τῆς γιορτῆς ἑνός παιδιοῦ.!!

Ἕνας καινούργιος ἄνθρωπος γεννιέται ἀνάμεσά μας, ἕνα καινούργιο παιδί μᾶς χαμογελάει.

Κι αὐτό τό παιδί δέν εἶναι ξένο γιά κανένα μας· εἶναι ὁ ἑαυτός μας πού γεννιέται μέ τήν πρώτη του ὀμορφιά, μέ τήν ὡραιότερη μορφή του, στό πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Γιορτάζοντας ὁ πιστός τά Χριστούγεννα ζῆ κάθε φορά ἕνα μεγάλο μυστήριο· τή γέννηση τῆς καινούργιας...  ἀνθρωπότητας.


Αὐτά δέν εἶναι σχῆμα λόγου οὔτε κἄν λόγια. Σημαίνουν τήν ἴδια τήν ἱστορία τοῦ ἀνθρώπου στό πιό βαθύ καί οὐσιαστικό της μέρος, τήν ἱστορία τῆς ψυχῆς του.

Σημαίνουν τή λύση πού ἔδωσε ὁ Θεός στό δρᾶμα τοῦ ἀνθρώπου, ὅταν δίπλα στό δρόμο τῆς ἐξορίας του ἀπό τόν παράδεισο, χάραξε γι’ αὐτόν παράλληλα καί τό δρόμο τῆς λυτρώσεώς του.

Τά Χριστούγεννα οἱ δυό αὐτοί δρόμοι συναντῶνται κι ἀνοίγει φωτεινό γιά τούς πιστούς τό μονοπάτι τῆς νέας ζωῆς.

Ἐδῶ, στό σταυροδρόμι τῶν Χριστουγέννων, μαθαίνουμε ἀπό ἀγγέλων χείλη ὅτι ἐπιτέλους φανερώθηκε στή γῆ μας ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ, ἡ εἰρήνη τοῦ κόσμου, καί ἡ εὐδοκία τοῦ ἀνθρώπου·

«Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία».!!!!!!

Αγιορείτικα Κάλαντα Χριστουγέννων.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Χριστουγεννιάτικα κάλαντα Αγίου Όρους (Βυζαντινά).
Greek Byzantine-Orthodox carol of Christmas from the Mountain Athos.

Τοῦ φτωχοῦ εἶναι τὸ ψωμὶ πού σοῦ περισσεύει, τοῦ γυμνοῦ τὸ ροῦχο ποὺ φυλᾶς στὶς ντουλάπες σου...

Του φτωχού είναι το ψωμί που σου περισσεύει,

του γυμνού το ρούχο που φυλάς στις ντουλάπες σου...

«Του φτωχού είναι το ψωμί που σου περισσεύει, του γυμνού το ρούχο που φυλάς στις ντουλάπες σου, αυτού που τα χρειάζεται είναι τα χρήματα που έχεις αποταμιεύσει.

Αδικείς λοιπόν τόσους πολλούς, όσους θα μπορούσες να ωφελήσεις.»

Μέγας Βασίλειος
«Δώσε ψωμί, όσο μπορείς. Δεν έχεις ψωμί; Δώσε τουλάχιστον έναν οβολό. Δεν έχεις οβολό; Δώσε ένα ποτήρι δροσερό νερό. Δεν έχεις ούτε αυτό; Πένθησε μαζί με το θλιμμένο και θα λάβεις μισθό.
Γιατί ο μισθός εξαρτάται από την προαίρεσή σου και όχι από το τι μπόρεσες να κάμεις.»

Ιωάννης ο Χρυσόστομος
«—Δώσε κάτι, έστω και ελάχιστο, σ’ εκείνον που έχει ανάγκη. Αντί για μεγάλη προσφορά, δώσε την προθυμία σου. Κι αν δεν έχεις...
τίποτα, δάκρυσε.»

Γρηγόριος Θεολόγος
«—Ας μη γίνουμε κακοί διαχειριστές των αγαθών που μας δόθηκαν. Ας μη κοπιάζουμε για να θησαυρίζουμε και ν’ αποταμιεύουμε, ενώ άλλοι υποφέρουν από την πείνα.»
Γρηγόριος Θεολόγος

ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ, ΑΝ ΔΕΝ ΗΣΟΥΝ ΕΣΥ, ΤΙ ΘΑ ΗΤΑΝ Η ΖΩΗ ΜΑΣ.????

Αν δεν ήσουν Εσύ, τι θα ήταν αλήθεια η ζωή μας ; Εσύ ! Η πιο μεγάλη μας χαρά, η πρώτη χαρά του κόσμου όλου. Η πρώτη!

Αν δεν ήσουν Εσύ, Παναγία μας, ποια θα είχαμε Μάνα τέτοιας αγάπης εμείς; Ποια χαρά θα μπορούσε να νιώσει η καρδιά μας ;

Ποια αγκαλιά θα μας έκλεινε στοργική στις μεγάλες και κρίσιμες ώρες των πόνων; Και ποιο χέρι απαλό με γλυκύτατο χάδι θα σκούπιζε ανάλαφρο των ματιών μας το δάκρυ;
Αν δεν ήσουν Εσύ, Παναγία, αν δεν ήσουν Εσύ, η χαρά των αγγέλων, η γλυκειά χαρμονή, η στοργή και η ελπίδα και το φως στην ασέληνη νύχτα, στο πυκνότατο σκότος των πολλών πειρασμών της θλιμμένης ζωής μας;

Αν δεν ήσουν Εσύ, οδηγός των βημάτων μας, ασταθών και τρεμάμενων, οδηγός προς Εκείνον που είναι η ζωή και η μόνη ατελείωτη κι αιώνια χαρά μας, τον Υιό και Θεό σου, και δικό μας Σωτήρα;

Αν δεν ήσουν Εσύ…
Αλλά είσαι! Είσαι Εσύ! Η γλυκειά μας Μητέρα!
Καθημερινά στη ζωή μας.

Εσύ! Η χαρά μας!

Έλα πάλι, σκύψε με την τόση σου αγάπη σου, ζέστανε τη ψυχή μας,
και κάνε μας έτοιμους, κράτησέ μας κοντά σου, στη ζεστή αγκαλιά σου.

Αλλά και τότε, στον καιρό της εξόδου μας, κράτησέ μας κοντά Σου,
για να ‘μαστε πάντα μες στο φως και τη δόξα του δικού σου Υιού,
του απείρου Θεού μας, Του Πλάστη και Του Δημιουργού μας.

Ας είμαστε όλοι υπό την σκέπη και την προστασία Της.!!!

Μια χριστουγεννιάτικη ιστορία..

Μια χριστουγεννιάτικη ιστορία να θυμίζει σε όλους μας το πραγματικό νόημα των γιορτών....

"Αὐτὲς τὶς ἡμέρες, νὰ καταστρέψουμε γιὰ λίγο τὴν κρίση μὲς στὶς τάξεις. Νὰ τὴν κάνουμε ρωμαίικη, νὰ ἀναπνεύσουν οἱ μαθητὲς μας ἄρωμα Ὀρθοδοξίας"

«Ἀδέρφια μου. Φυλάξτε τὰ ἑλληνικὰ συνήθειά μας, γιορτάστε ὅπως γιορτάζανε οἱ πατεράδες σας, καὶ μὴ ξεγιελιώσαστε μὲ τὰ ξένα κι ἄνοστα πυροτεχνήματα.

Οἱ δικές μας οἱ γιορτὲς ἀδελφώνουν τοὺς ἀνθρώπους, τοὺς ἐνώνει ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Μὴν κάνετε ἐπιδείξεις. «Εὐφράνθητε ἑορτάζοντες».

Ἀκοῦστε τί λένε τὰ παιδάκια ποὺ λένε τὰ κάλαντα: «Καὶ βάλετε τὰ ροῦχα σας, εὔμορφα ἐνδυθῆτε, στὴν ἐκκλησίαν τρέξετε μὲ προθυμίαν μπῆτε, ν’ἀκούσετε μὲ προσοχὴν ὅλην τὴν ὑμνωδίαν καὶ μὲ πολλὴν εὐλάβειαν τὴν Θείαν Λειτουργίαν.

Καὶ πάλιν σὰν γυρίσετε εἰς τὸ ἀρχοντικόν σας, εὐθὺς τραπέζι στρώσετε, βάλτε τὸ φαγητόν σας. Καὶ τὸν σταυρὸ σᾶς κάνετε, γευθῆτε, εὐφρανθῆτε. Δῶστε καὶ κανενὸς φτωχοῦ ὅστις νὰ ὑστερῆται». Ἀθάνατη ἑλληνικὴ φυλή!

Φτωχὴ μὰ ἀρχοντομαθημένη, βασανισμένη, μὰ χαρούμενη καὶ καλόκαρδη περισσότερο ἀπὸ τοὺς εὐτυχισμένους της γής, ποὺ τοὺς μαράζωσε ἡ καλοπέραση. Ναί, ἀδερφοί μου Ἕλληνες, χαίρετε μαζὶ μὲ κείνους ποὺ χαίρουνται καὶ κλαῖτε μαζὶ μὲ κείνους ποὺ κλαῖνε.

Αὐτὴ εἶναι ἡ παραγγελία τοῦ Χριστοῦ, καὶ σ’ αὐτὴ μονάχα θὰ βρῆτε ἀνακούφιση. Δίνετε στοὺς ἄλλους ἀπ’ ὅτι ἔχετε. Τὸ παραπάνω ἀπ’ ὅτι ἔχει κανένας ἀνάγκη, τὸ κλέβει ἀπὸ τὸν ἄλλον. «Μακάριον τὸ διδόναι μᾶλλον, ἢ λαμβάνειν». Τί ἐξαίσια λόγια! Εἶναι τοῦ Φώτη Κόντογλου στὸ βιβλίο «Χριστοῦ Γέννησις. Τὸ φοβερὸν Μυστήριον» (ἔκδ. Ἁρμός, σὲλ 14).

Κάποτε, ἐμεῖς οἱ Ρωμηοί, ἔτσι γιορτάζαμε τὰ Χριστούγεννα. Ὅσο παραμέναμε στὴν «ἔντιμον πενίαν». Ὅταν μᾶς ἐπίασε ὁ καημὸς τοῦ ἐξευρωπαϊσμοῦ καὶ....

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ..

Γιορτάζουμε σήμερα 17 Δεκεμβρίου, ημέρα μνήμης του Αγίου Διονυσίου, του Ζακυνθινού και Αρχιεπισκόπου Αιγίνης.

Ο Άγιος Διονύσιος γεννήθηκε το 1547 μ.Χ. στο χωριό Αιγιαλός της Ζακύνθου. Το κατά κόσμον όνομά του ήταν Δραγανίγος ή Γραδενίγος Σιγούρος (ή Σηκούρο). Η οικογενειά του ήταν εύπορη και κατείχε μεγάλη έκταση γης, ενώ οι γονείς του συμμετέχοντας στους πολέμους των Βενετών κατά των Τούρκων απέκτησαν και αριστοκρατικό ιδίωμα.

Ο πατέρας του λεγόταν Μώκιος και η μητέρα του Παυλίνα, ενώ είχε άλλα δύο αδέλφια τον Κωνσταντίνο και τη Σιγούρα. Σύμφωνα με τοπικές παραδόσεις της Ζακύνθου, που δεν επιβεβαιώνονται ιστορικά, ο Άγιος είχε για ανάδοχο τον Άγιο Γεράσιμο.

Ο Άγιος Διονύσιος, ανατράφηκε με τα διδάγματα του Ευαγγελίου. Έτσι γρήγορα διακρίθηκε στα γράμματα και την αρετή. Νωρίς, μόλις ενηλικιώθηκε, ασχολήθηκε με τη διδασκαλία του θείου λόγου, φροντίζοντας συγχρόνως να συντρέχει στην ανακούφιση των φτωχών. Κατόπιν έγινε μοναχός στη βασιλική Μονή των Στροφάδων, παίρνοντας το όνομα Δανιήλ, όπου ασκήθηκε στην αγρυπνία, την εγκράτεια και τη μελέτη των Γραφών.

Αργότερα ο Διονύσιος, θα χριστεί ιερέας παρά τις αρχικές του επιφυλάξεις λόγω της βαριάς ευθύνης της ιεροσύνης, από τον επίσκοπο Κεφαληνίας και Ζακύνθου, Θεόφιλο. Έπειτα, το 1577 μ.Χ., πήγε στην Αθήνα, για να βρει καράβι προκειμένου να ταξιδέψει στα Ιεροσόλυμα. Αλλά ο τότε αρχιερέας των Αθηνών, Νικάνορας, άκουσε κάποια Κυριακή το λαμπρό του κήρυγμα και μετά από πολλές παρακλήσεις τον έκανε επίσκοπο Αιγίνης, με την επίσημη κατόπιν έγκριση της Εκκλησίας Κωνσταντινούπολης, δίνοντας του το όνομα Διονύσιος.

Τα ποιμαντικά του καθήκοντα, επιτέλεσε άγρυπνα και άοκνα. Αναδείχτηκε διδάσκαλος, πατέρας και παιδαγωγός του ποιμνίου του. Η φήμη του είχε διαδοθεί παντού, αλλά αυτός παρέμενε απλός και ταπεινός.

Ασθένησε όμως από τους πολλούς κόπους και παραιτήθηκε. Γύρισε στη Ζάκυνθο, όπου μέχρι το 1579 μ.Χ. ήταν προσωρινός επίσκοπος. Μετά αποσύρθηκε στη Μονή της Θεοτόκου της Αναφωνητρίας, όπου ασκήτευε και με αγάπη κήρυττε και βοηθούσε τους κατοίκους του νησιού.

Οι οικογένειες Σιγούρου και Μονδίνου από διασωθέντα έγγραφα που ανάγονται στα αρχεία της Βενετίας, φαίνεται να είχαν θανάσιμο μίσος. Συμπλοκές μεταξύ των δυο οικογενειών συνέβαιναν διαρκώς. Σε μια από αυτές ο αδελφός του Αγίου, Κωνσταντίνος, δολοφονήθηκε. Στην προσπάθεια όμως να διαφύγει ο δολοφονός του Κωνσταντίνου αναζήτησε καταφύγιο στο μοναστήρι που βρισκόταν ο Άγιος, χωρίς όμως να γνωρίζει τη συγγένεια. Όταν ο δολοφόνος έφτασε στη Μονή, ερωτήθη από τον Διονύσιο, που ήταν ο ηγούμενος της Μονής, γιατί ζητεί καταφύγιο, αφού κανονικά δεν επιτρέπετο να εισέλθει.

Ο ίδιος απάντησε πως τον κυνηγούσαν οι Σιγούροι, ενώ μετά από διαρκείς ερωτήσεις ομολόγησε πως δολοφόνησε τον Κωνσταντίνο Σιγούρο. Ο Διονύσιος παρά τη θλίψη του, όχι μόνο έκρυψε τον δολοφόνο αλλά και τον φυγάδευσε. Έτσι με αυτόν τρόπο κατάφερε να αποτρέψει ένα ακόμα έγκλημα και ταυτόχρονα να δώσει τη δυνατότητα μετανοίας στον δολοφόνο, παρά την πικρία για το χαμό του αδελφού του, δίνοντας ένα παράδειγμα συγχωρητικότητας και υψηλής εφαρμογής των Χριστιανικών ιδεωδών. Για τον λόγο μάλιστα αυτό ονομάστηκε και «Άγιος της Συγνώμης».

Ο Διονύσιος πέθανε σε βαθιά γεράματα, 17 Δεκεμβρίου 1622 μ.Χ. Τάφηκε στη Μονή Στροφάδων και κατά την εκταφή το λείψανό του βγήκε ευωδιαστό και αδιάφθορο.

Η αγιότητά του αναγνωρίσθηκε από το οικουμενικό πατριαρχείο το 1703 μ.Χ., αλλά στο νησί ένεκα του βίου του, αλλά και του λειψάνου του ετιμάτο ως άγιος αρκετά νωρίτερα.

Στις 24 Αύγούστου του 1717 μ.Χ. μετεκομίσθη το Σεπτό Σκήνωμά του στη Ζάκυνθο για να προστατευθεί από τους πειρατές. Αρχικά φυλάχτηκε στον Ιερό Ναό του Μετοχίου της Ι. Μονής, στο προάστιο Καλλιτέρος. Το 1764 μ.Χ. εναποτέθηκε οριστικά στην ομώνυμη Ιερά Μονή του, που έχτισαν oί Μοναχοί των Στροφάδων. Από τότε το Σεπτό Σκήνωμά του αποτελεί μέχρι σήμερα πόλο έλξεως χιλιάδων προσκυνητών και πηγή συνεχών ιάσεων και θαυμάτων.

Η ανακήρυξη του Αγίου Διονυσίου σαν Προστάτη της Ζακύνθου, αντί της Παναγίας της Σκοπιώτισσας και του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, έγινε από την Κοινότητα Ζακύνθου ύστερ’ από το έτος 1758 μ.Χ. και πριν από το 1763 μ.Χ., όταν η Βενετσιάνικη Γερουσία ενέκρινε απόφαση του Προβλεπτή Ζακύνθου Φραγκίσκου Μανωλέσου, για την αναγνώριση σαν επίσημης ημέρας της 17ης Δεκεμβρίου κάθε χρόνου.

Ως τότε, η επέτειος της Κοιμήσεως του Αγίου Διονυσίου (17 Δεκεμβρίου), θεσπισμένη από τη Συνοδική Έκθεση του 1703 μ.Χ., γιορταζόταν ανεπίσημα, με τη λιτανεία στην πόλη του ιερού Λειψάνου και πανηγύρι. Επίσης, ορίσθηκε να γιορτάζεται επίσημα και η 24η Αυγούστου, επέτειος της μετακομιδής του ιερού Λειψάνου από τα Στροφάδια στη Ζάκυνθο, με πανηγύρι και λιτανεία του Πολιούχου στην πόλη.

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

ΤΟ ΕΙΚΟΝΟΣΤΑΣΙΟ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙΝ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΒΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΑΤΟΥ (ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ).!!!!!!

Όπισθεν της αγίας Τραπέζης εν τω μύακι (=κοίλωμα) του ιερού Βήματος υπάρχει επί λιθοκτίστου βάθρου ύψους 0μ.83 επίχρυσον Σύνθρονον εν ξυλογλυφία, εφ’ ου υπάρχει η θαυματουργός εικών της Θεομήτορος «Άξιόν Εστι» μήκους 0μ.95 : 0μ.68 πλάτους μετ’ επιχρύσου επενδύματος και όλων των Προφητών κύκλω γεγλυμμένων μετά της κάτωθι επ’ αυτού επιγραφής:

«Μνήσθητι Δέσποινα Θεοτόκε η προστάτις του Αγίου Όρους του Άθω, πάντων των εν Μοναστηρίοις, σκήταις και κελλίοις Ιερομονάχων και Μοναχών του κοσμήματος της αγίας Σου ταύτης Εικόνος και αξίωσον πάντας της επουρανίου Σου βασιλείας. Ετεχνιτεύθη δια χειρός Ιωάννου υιού Νικολάου Αινίτου κατά το 1836 έτος εν τη ιερά Μονή του Βατοπεδίου, επιμελεία Διονυσίου Αρχιμανδρίτου Βατοπεδινού».

Άνωθεν δε της εικόνος επιγέγραπται: «Καρυότισσα Μήτηρ Θεού». Προ της θαυματουργού ταύτης εικόνος καίουσι πέντε αργυραί κανδήλαι.

ΠΡΟΣΕΥΧΗ: ΚΥΡΙΕ,ΘΕΕ ΜΟΥ,ΝΥΜΦΙΕ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ ΛΥΤΡΩΤΗ ΜΟΥ,Σ'ΑΓΑΠΩ !!!!!!

Του Γέροντος Ιωσήφ.

Σ' αγαπώ, Χριστέ μου!!!!!!!!!


Σ' αγαπώ, Χριστέ μου, γιατί είσαι ο Σωτήρας μου, που θέλεις και ξέρεις και μπορείς και με σώζεις: Από κάθε κίνδυνο, σώματος και ψυχής. Από τον αμαρτωλό εαυτό μου.

Από τον μισόκαλλο διάβολο. Από τους κακούς ανθρώπους. Από τον αιώνιο θάνατο , που φέρνει η έμμονη στην αμαρτία.

Σ' αγαπώ, Χριστέ μου, γιατί είσαι το Φως, το αληθινό, το γλυκό, το ζωογόνο.

Το φως, που φέγγει μέσα μου και γύρω μου και ομορφαίνει την πλάση και τα πρόσωπα των ανθρώπων π' αγαπώ.

Το φως, πού μου δίνει τη δυνατότητα να περπατήσω με ασφάλεια, να τρέξω, ν' ανέβω, να συγκρίνω, να προτιμήσω.
Το φως της ζωής!

Σ' αγαπώ, Χριστέ μου, γιατί είσαι η Αλήθεια, η κατακάθαρη, η αισιόδοξη, η ελπιδοφόρα, η ζωογόνα, η λυτρωτική. Η αλήθεια για όλα χθες, σήμερα, αύριο και στους αιώνες.

Σ' αγαπώ, Χριστέ μου, γιατί είσαι η Αγάπη, η πιο μεγάλη, η πιο θερμή, η πιο σοφή, η πιο δυνατή, η πιο αληθινή, η πιο προσωπική. Η Αγάπη που σταυρώθηκε για μένα!...

ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΒΑΡΒΑΡΑΣ.!!

Απολυτίκιο:
Ήχος δ'.
Βαρβάραν την Αγίαν τιμήσωμεν· εχθρού γαρ τας παγίδας συνέτριψε, και ως στρουθίον ερρύσθη εξ αυτών, βοηθεία και όπλω του Σταυρού η πάνσεμνος.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός.

Γιορτάζουμε σήμερα 4 Δεκεμβρίου, ημέρα μνήμης της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας, ας πούμε λίγα λόγια:

Η Αγία Βαρβάρα αποτελεί κόσμημα των μαρτύρων του 3ου αιώνα μ.Χ. Ο πατέρας της ήταν από τους πιο πλούσιους ειδωλολάτρες της Ηλιουπόλεως και ονομαζόταν Διόσκορος. Μοναχοκόρη η Βαρβάρα, διακρινόταν για την ομορφιά του σώματός της, την ευφυΐα και σωφροσύνη της.

Στη χριστιανική πίστη κατήχησε και είλκυσε τη Βαρβάρα μια ευσεβής χριστιανή γυναίκα. Τη ζωή της μέσα στο ειδωλολατρικό περιβάλλον η Βαρβάρα περνούσε «εν πάση ευσεβεία καί σεμνότητι» (Α' πρός Τιμόθεον, β' 2). Δηλαδή με κάθε ευσέβεια και σεμνότητα.

Όμως το γεγονός αυτό, δεν έμεινε για πολύ καιρό μυστικό. Ο Διόσκορος έμαθε ότι η κόρη του είναι χριστιανή και εκνευρισμένος διέταξε τον αυστηρό περιορισμό της. Αλλά η Βαρβάρα κατόρθωσε και δραπέτευσε. Ο πατέρας της τότε εξαπέλυσε άγριο κυνηγητό μέσα στις σπηλιές και τα δάση, όπου κρυβόταν η κόρη του. Τελικά, κατόρθωσε και τη συνέλαβε.

Ο άσπλαχνος και πωρωμένος ειδωλολάτρης πατέρας, παρέδωσε την κόρη του στον ηγεμόνα Μαρκιανό. Αυτός, αφού στην αρχή δεν κατόρθωσε με δελεαστικούς τρόπους να μεταβάλει την πίστη της, διέταξε και τη μαστίγωσαν ανελέητα.

Κατόπιν τη φυλάκισε, αλλά μέσα εκεί ο Θεός θεράπευσε τις πληγές της Βαρβάρας και ενίσχυσε το θάρρος της. Τότε ο ηγεμόνας θέλησε να τη διαπομπεύσει δημόσια γυμνή. Αλλά ενώ έβγαζαν τα ρούχα της, άλλα ωραιότερα εμφανίζονταν στο σώμα της.

Ο ηγεμόνας βλέποντας το θαύμα, διέταξε να αποκεφαλισθεί. Χωρίς καθυστέρηση, ο ίδιος ο κακούργος πατέρας της, ανέλαβε και την αποκεφάλισε. Την στιγμή όμως που είχε αποτελειώσει το έγκλημά του, έπεσε νεκρός χτυπημένος από κεραυνό κατά θεία δίκη.

Η Αγία Βαρβάρα ανακηρύχθηκε ως προστάτις Αγία του πυροβολικού (1828 μ.Χ.) και των ορυχείων.

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

"Λησμόνησε ἡ Εὐρώπη τὶς χριστιανικές της ρίζες καὶ ὑποδέχεται τὸν ἰσλαμισμό. Φαίνεται πὼς ἡ χριστιανικὴ Εὐρώπη αὐτοκτονεῖ"!!

Εἶναι ἀλήθεια πὼς ἀρκετὲς φορὲς οἱ ἐντὸς τῶν τειχῶν πόλεμοι εἶναι δριμύτεροι τῶν ἐξωτερικῶν.
Μάλιστα, ἡ Ἑλλάδα ἔχασε σὲ πολέμους λόγω τῶν ἐσωτερικῶν φατριῶν καὶ παθῶν.

Νοσήματα ἐπάρσεως, διχοστασίας καὶ φοβερῆς προδοσίας ἐπιτέλεσαν ἔργο ἀνίερο.

Ὁ Ἐφιάλτης, ὁ Ἰούδας εἶναι πρόσωπα ἐπαναλαμβανόμενα στὴν ἱστορία. Ἡ διχόνοια κατατρώει τὰ σπλάχνα τοῦ γένους μας. Οἱ ἐμφύλιοι πόλεμοι, μὲ τὸ χυμένο ἀδελφοκτόνο αἷμα, ἦταν οἱ πιὸ ἰσχυροί.

Ὁ ἐντὸς τῶν τειχῶν κίνδυνος δὲν ἀνάβει κερί, δὲν βαστᾶ εἰκόνες καὶ σημαία, δὲν θυμιάζει, δὲν κάνει σταυρό, δὲν ὑπομένει.
Τὰ ἄκρα τῆς ἀριστερᾶς καὶ τῆς δεξιᾶς ἐνοχλοῦν ἐπικίνδυνα.

Ἡ πρώτη ἀγωνιᾶ γιὰ ἐξουσία καὶ ἡ δεύτερη γιὰ θόρυβο καὶ ταραχές.

Τὸ μέλλον τοῦ Ἑλληνισμοῦ εἶναι ἀβέβαιο ἀλλὰ δὲν καταλήγει εὔκολα. Πιστεύουμε ὅτι ὁ Θεὸς θὰ ξαναβάλει τὸ χέρι του.


Ἔνοχοι καὶ συνένοχοι σὲ παρακμὴ παραφροσύνης συνεχίζουν τὸ χορό, τὸ τραγούδι καὶ τὸ φαγοπότι. Ἡ ἀμετανοησία εἶναι αὐτοκαταστροφικὴ ὅδευση πρὸς τὸν γκρεμό. Ἡ Ἑλλάδα ἐκπορνεύεται. Θλίψη καὶ ἠττοπάθεια κυριαρχοῦν.

Ἡ ἐξυγίανση καὶ ἡ κάθαρση ὄνειρο ἀπατηλό. "Ἥρωες" θεατρίνοι, φαῦλοι διεφθαρμένοι, ἀφυλάκιστοι. Τὰ ἐθνικὰ θέματα σὲ δεύτερη μοίρα. Ἠθικὴ σήψη δυστυχῶς ἐπικρατεῖ κι ἐκεῖ ποὺ δὲν τὸ περιμένεις. Γίνονται συνεχῶς ἐκπτώσεις.

Τὰ τουρκικὰ σίριαλ, λένε, πρῶτα στὴ θεαματικότητα. Ἡ παιδεία νοσεῖ φοβερά. Ἡ ψευτοδιανόηση ἐκμεταλλεύεται λάθη. Ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἀπὸ καιρὸ στὴν ἐντατική. Ἡ ἑλληνίδα λαλιὰ καθημερινὰ δολοφονεῖται. Ζόφος ἀποπροσανατολιστικὸς ἐπικρατεῖ. Ἕνας βίαιος καὶ....

θλιβερὸς ἐθνομηδενισμός.
Ἡ βιασύνη γιὰ ἀπόκτηση πολλοῦ κεῖ εὔκολου χρήματος ὁδήγησε πολλοὺς σὲ μεγάλα λάθη. Ἡ ἀνυπομονησία καὶ ἡ ἐπιπολαιότητα πληρώνονται σκληρά.

Ὁ πλουτισμὸς Εὐρωπαίων τοὺς ὁδήγησε σὲ ἀκρότητες. Ἡ Εὐρώπη ἀποχριστιανισμένη πλήρως. Τὸ Βατικανὸ μετρᾶ θύματα μὲ ἕνα παραποιημένο εὐαγγέλιο. Κακοποιήσεις καὶ βιασμοὶ παιδιῶν ἀναίσχυντοι.

Μὲ ἕναν νεκρὸ Θεὸ κάποιοι ἀναζητητὲς καταφεύγουν στοὺς δασκάλους τῆς Ἄπω Ἀνατολῆς γιὰ μία ἐσωτερικευμένη ζωή. Περὶ τὶς δύο χιλιάδες προτεσταντικὲς παραφυάδες διεκδικοῦν ποίμνια. Ἡ ἀποχριστιανισμὸς τῆς Εὐρώπης εἶναι σοβαρὸς καὶ θὰ ἔχει ἀκόμη χειρότερες συνέπειες.


Γράφω ὑπερβολικὰ καὶ πολὺ ὑποκειμενικά; Γράφω γενικά, ἀλλὰ ὄχι ἀόριστα. Ὁ χῶρος δὲν ἐπαρκεῖ γιὰ ἀναλύσεις. Λησμόνησε ἡ Εὐρώπη τὶς χριστιανικές της ρίζες καὶ ὑποδέχεται τὸν ἰσλαμισμό. Φαίνεται πὼς ἡ χριστιανικὴ Εὐρώπη αὐτοκτονεῖ.

Στὴ θέση χριστιανικῶν ναῶν ἀνυψώνονται τζαμιά. Δὲν φερόμεθα κατὰ ἄλλων θρησκειῶν. Ἁπλὰ ὑποστηρίζουμε τὸν Χριστιανισμὸ καὶ τὴν Ὀρθοδοξία. Δὲν ἔχουμε ἕνα τέτοιο δικαίωμα;

Κάποιοι προοδευτικοὶ θολοκουλτουριάδηδες βέβαιά μας τὸ ἀρνοῦνται. Δὲν πειράζει. Τὴ δουλειά τους καὶ τὴ δουλειά μας.

Μαῦρες σημαῖες δὲν θὰ σηκώσουμε οὔτε θὰ κάψουμε εἰκόνες καὶ σημαῖες. Δὲν θὰ βάλουμε κουκοῦλες οὔτε θὰ κάψουμε ποτὲ ὀχήματα καὶ καταστήματα. Γενικὰ καὶ ὄχι ἀόριστα κατέθεσα ξανὰ μερικὲς σκέψεις μου ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἀκοῦμε καὶ πολὺ λυπούμαστε.

Γράφουμε ἀπὸ πόνο καὶ ἀγάπη. Ἐλπίζουμε στὶς ἀντιστάσεις τῶν ἀδιάφθορων. Δὲν εἶναι λίγοι. Δὲν πρέπει συνέχεια νὰ σιωποῦν.

Ἡ πατρίδα μᾶς ἔχει ἀνάγκη μεγάλη, γνήσια πνευματικὴ ἐνίσχυση.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Η ΕΡΗΜΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ....

Στην έρημο του Αγίου Όρους συναντούμε τα Κατουνάκια, τα Καυσοκαλύβια και τα Φρικαλέα Καρούλια,
οπου ζούν με πολύ αυστηρό τρόπο οι ασκητές και οι ερημίτες, οι πιό αυστηροί μοναχοί του Αγίου Όρους!
Πιο αυστηροί και απο τους ζηλωτές!

Δείτε το βίντεο...