"Αὐτὲς τὶς ἡμέρες, νὰ καταστρέψουμε γιὰ λίγο τὴν κρίση μὲς στὶς τάξεις. Νὰ τὴν κάνουμε ρωμαίικη, νὰ ἀναπνεύσουν οἱ μαθητὲς μας ἄρωμα Ὀρθοδοξίας"

«Ἀδέρφια μου. Φυλάξτε τὰ ἑλληνικὰ συνήθειά μας, γιορτάστε ὅπως γιορτάζανε οἱ πατεράδες σας, καὶ μὴ ξεγιελιώσαστε μὲ τὰ ξένα κι ἄνοστα πυροτεχνήματα.

Οἱ δικές μας οἱ γιορτὲς ἀδελφώνουν τοὺς ἀνθρώπους, τοὺς ἐνώνει ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Μὴν κάνετε ἐπιδείξεις. «Εὐφράνθητε ἑορτάζοντες».

Ἀκοῦστε τί λένε τὰ παιδάκια ποὺ λένε τὰ κάλαντα: «Καὶ βάλετε τὰ ροῦχα σας, εὔμορφα ἐνδυθῆτε, στὴν ἐκκλησίαν τρέξετε μὲ προθυμίαν μπῆτε, ν’ἀκούσετε μὲ προσοχὴν ὅλην τὴν ὑμνωδίαν καὶ μὲ πολλὴν εὐλάβειαν τὴν Θείαν Λειτουργίαν.

Καὶ πάλιν σὰν γυρίσετε εἰς τὸ ἀρχοντικόν σας, εὐθὺς τραπέζι στρώσετε, βάλτε τὸ φαγητόν σας. Καὶ τὸν σταυρὸ σᾶς κάνετε, γευθῆτε, εὐφρανθῆτε. Δῶστε καὶ κανενὸς φτωχοῦ ὅστις νὰ ὑστερῆται». Ἀθάνατη ἑλληνικὴ φυλή!

Φτωχὴ μὰ ἀρχοντομαθημένη, βασανισμένη, μὰ χαρούμενη καὶ καλόκαρδη περισσότερο ἀπὸ τοὺς εὐτυχισμένους της γής, ποὺ τοὺς μαράζωσε ἡ καλοπέραση. Ναί, ἀδερφοί μου Ἕλληνες, χαίρετε μαζὶ μὲ κείνους ποὺ χαίρουνται καὶ κλαῖτε μαζὶ μὲ κείνους ποὺ κλαῖνε.

Αὐτὴ εἶναι ἡ παραγγελία τοῦ Χριστοῦ, καὶ σ’ αὐτὴ μονάχα θὰ βρῆτε ἀνακούφιση. Δίνετε στοὺς ἄλλους ἀπ’ ὅτι ἔχετε. Τὸ παραπάνω ἀπ’ ὅτι ἔχει κανένας ἀνάγκη, τὸ κλέβει ἀπὸ τὸν ἄλλον. «Μακάριον τὸ διδόναι μᾶλλον, ἢ λαμβάνειν». Τί ἐξαίσια λόγια! Εἶναι τοῦ Φώτη Κόντογλου στὸ βιβλίο «Χριστοῦ Γέννησις. Τὸ φοβερὸν Μυστήριον» (ἔκδ. Ἁρμός, σὲλ 14).

Κάποτε, ἐμεῖς οἱ Ρωμηοί, ἔτσι γιορτάζαμε τὰ Χριστούγεννα. Ὅσο παραμέναμε στὴν «ἔντιμον πενίαν». Ὅταν μᾶς ἐπίασε ὁ καημὸς τοῦ ἐξευρωπαϊσμοῦ καὶ....