Γέροντας Παΐσιος: «Νὰ λέμε τὸ “δόξα σοι ὁ Θεὸς”, ὄχι μόνο ὅταν εἴμαστε καλά, ἀλλὰ καὶ ὅταν περνᾶμε δοκιμασίες»

Τὸ «δόξα σοι ὁ Θεὸς» νὰ μὴ λείπη ποτὲ ἀπὸ τὰ χείλη σας.

Ἐγώ, ὅταν πονάω, τὸ «δόξα σοι ὁ Θεὸς» ἔχω γιὰ χάπι τοῦ πόνου· τίποτε ἄλλο δὲν μὲ πιάνει.

Τὸ «δόξα σοι ὁ Θεὸς» εἶναι ἀνώτερο καὶ ἀπὸ τὸ «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον μέ».

Ἔλεγε ὁ Πάπα-Τύχων: «Τὸ “Κύριε ἐλέησον” ἔχει ἑκατὸ δραχμές, τὸ “δόξα σοι ὁ Θεὸς” ἔχει χίλιες δραχμές· εἶναι δηλαδὴ πολὺ πιὸ ἀκριβό».

Ἤθελε νὰ πῆ ὅτι ὁ ἄνθρωπος ζητάει τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ ἀπὸ ἀνάγκη, ἐνῶ δοξολογεῖ τὸν Θεὸ ἀπὸ φιλότιμο, καὶ αὐτὸ ἔχει μεγαλύτερη ἀξία.

Συνιστοῦσε μάλιστα νὰ λέμε τὸ «δόξα σοι ὁ Θεὸς», ὄχι μόνο ὅταν εἴμαστε καλά, ἀλλὰ καὶ ὅταν περνᾶμε δοκιμασίες, γιατί καὶ τὶς δοκιμασίες τὶς ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς γιὰ φάρμακα τῆς ψυχῆς.


-Γέροντα, μερικὲς φορές, ὅταν λέω «δόξα τῷ Θεῶ», νιώθω μέσα μου ἕνα φτερούγισμα. Τί εἶναι αὐτό;
-Ἀγαλλίαση πνευματικὴ εἶναι.

Τώρα, ἐπειδή μοῦ ἔδωσες χαρὰ ποὺ λὲς «δόξα τῷ Θεῶ», ἀπὸ τὴν χαρά μου θὰ ἀρχίσω νὰ...
γράφω «δόξα τῷ Θεῶ, δόξα τῷ Θεῶ», καὶ θὰ γεμίσω μία κόλλα χαρτὶ μὲ τὸ «δόξα τῷ Θεῶ»!

Ὁ Θεὸς νὰ σὲ ἀξιώση στὴν ἄλλη ζωὴ νὰ εἶσαι μαζὶ μὲ τοὺς Ἀγγέλους ποὺ δοξολογοῦν συνέχεια τὸν Θεό. Ἀμήν.